Ik heb er niets mee. Althans, niet van oorsprong. Op de Veldweg (Westzaan dus, al is dat waarschijnlijk inmiddels overbodig te melden) hadden we een speeltuin vereniging die volgens mij elk jaar minder leden kreeg maar in mijn jonge jaren, prehistorisch tijdperk terug, was ik daar wel lid van. En dus deed je aan Carnaval, of je nu wilde of niet.
Lees verder…De zandkorrels zitten bij wijze van spreken nog in mijn haar, Eunice en Franklin hebben hun best afgelopen dagen toch echt wel gedaan. Ik hou van de wind die alles open blaast en even de boel flink kan opschudden, het hoort bij de natuur en soms is het gewoon even nodig. Het is net of alles weer even op nul wordt gezet en we daarna weer verder kunnen.
Lees verder…
Ik krijg regelmatig de vraag wat ik zelf lees. Ik lees heel veel, ik luister ook veel. Onderweg, in de auto, met schoonmaken en in de avond is er niets fijner dan mijn bed in te duiken en minstens nog een uurtje te lezen voor ik om val.
Lees verder…De eerste keer dat ik het Kluffie op moest fietsen, straalde ik nog voor de bocht begon. Op de Veldweg, in Westzaan voor alle duidelijkheid, moest je eigenlijk om ergens te komen, richting Zaandam of richting de Noord, die hele Veldweg af fietsen voordat je, de officiële route kon pakken. Zo lang ik me kan herinneren was daar echter Het Kluffie. Een bochtig Kluffie, eigenhandig gemaakt door al die andere mensen die dezelfde route pakten omdat het tijd scheelde.
Lees verder…
Dit verhaal heb ik mogen opschrijven voor mijn lieve lieve achternicht Guus. We zouden allemaal wat meer Guus in ons moeten hebben. Bijna 90, blij, lezend en het leven trotserend met al zijn uitdagingen en genietend van wat ze nog kan.
Het is koud, mijn jas geeft niet genoeg warmte voor de snijdende kou die ik op mijn borst voel. Ik probeer mijn gezicht naar beneden te houden om te kou te vermijden en zo wat warmte naar binnen te blazen maar ik moet ook oog op de weg houden om niet weg te glijden van het paadje.
Lees verder…Wij woonden aan de Veldweg in Westzaan, het deel wat nu aan de achterkant uitkijkt op de snelweg en de gevangenis. In de tijd dat ik nog kinderlijk rondfladderde keken wij uit op de landerijen van de boeren en nog wat verder het Noordzeekanaal. Dat konden we vaag zien als we op onze slaapkamer stonden. Daar voeren de schepen naar zee, al hadden we geen benul van de afstanden noch richting. Dat de Grote Stad Amsterdam daar achter lag wisten we ook wel maar niet hoe dat er uit zag. Ik wist dan wel weer hoe lang het fietsen was naar IJmuiden of Castricum. Te ver. Of je nu achter op zat of het later zelf moest fietsen, het was ver.
Lees verder…
O o.
Ik ben mijn schoen kwijt. Vanmorgen verloren toen ik over de zonnebloemen heen vloog.
Ik kon vanmorgen heel vroeg, toen de zon opkwam niet kiezen, of ik de roze pump zou aan doen met kleine hakjes, of dat ik mijn gympen zou aandoen.
Ik kon geen keuze maken, dus heb ik ze allebei aangedaan.
Aan vier voeten stoere gympen in het groen.
Lees verder…Kerst in Westzaan
Als het keihard gevroren had, zo’n dag als zondag, dat je naar buiten kijkt en de oranje gloed van de zon op de plantjes ziet en de witte strepen door de lucht schieten alsof er iemand met een verfpot lijnen op het voetbalveld heeft getrokken, dan zagen wij, mijn zus en ik, de mooiste bloemen op het raam. Ademloos konden we er naar kijken, gehuld in een warm dekbed, pas bij het ademen op de ramen zag je de bloemen veranderen in fijne straaltjes die naar beneden sijpelden en weg was de betovering.
Lees verder…Ga ik vertellen over de wandelingen langs het Noordzeekanaal of duik ik in het zwembad. Of nee, ik moet iets vertellen over dat schaatsen. De keuze is reuze en ik werd er helemaal blij van. Toen David mij benaderde of ik het misschien leuk zou vinden om af en toe een column of stukje te schrijven voor RTV Zaanstreek stond ik meteen ‘aan’, hoe leuk (en een eer, dank u zeer) is dat om te mogen doen!
Lees verder…
Op zondag 21 november 2021 was Karin te gast bij Noordkop Centraal in het programma Met de Deur Open. Zij ging in gesprek met Kitty Mertz over haar leven. Haar jeugd, hobby’s, haar leven samen met haar man, 3 katten en een konijn in Den Helder. En natuurlijk, haar grote liefde voor schrijven, haar eerste boek Verstild Water en haar nu net uitgebrachte boek Ontwaakt.
