Vrouwen
Ik strijk zijn haar van zijn voorhoofd. De rimpeltjes beginnen hun weg te banen bij zijn slapen, net als zijn haren langzaam grijs worden. Toch heb ik me nooit meer zo verbonden gevoeld met iemand als met hem. Ik kus hem, hij mompelt iets en ik trek zachtjes mijn kleding aan. Ik moet naar beneden wil ik niet te laat komen. Ik zet zijn telefoon aan zodat hij niet te lang in slaap valt en op tijd naar zijn werk kan. De deur trek ik voorzichtig achter me dicht.
Ik loop achterom de deur uit en via de draaideur weer naar binnen.
Ze is er al. Achterin, rode ogen van het huilen.
We omhelzen elkaar warm en ik vraag me af of ze kan ruiken wat ik net heb gedaan.
We bestellen een fles witte wijn en wat kleins te knabbelen voor we naar het hoofdgerecht gaan.
Het is het oude liedje, ze valt continu in herhaling en ik laat haar maar vertellen, niets nieuws, ik hoor half wat ze zegt tot ze iets zegt over het wel heel veel afwezig zijn, dat is alleen nog maar erger geworden de laatste weken en dat ze zeker weet dat hij vreemd gaat.
Voordat ik antwoord geef, kauw ik mijn reepje tonijn. Ik hoef niet te kauwen, het is zo zacht dat ik als ik het plet met mijn tong, deze zo door mijn keel naar beneden glijdt. Niettemin wil ik tijd rekken.
Ik kijk haar aan. Mijn oude trouwe vriendin. Dertig jaar kennen we elkaar al. Dertig jaar lang lief en leed. Momenteel even wat meer leed.
‘Waarom ga je zelf ook niet eens een weekendje weg?’
Ik zet het wijnglas aan mijn lippen en laat de substantie door mijn mond rollen. Een witte wijn, beetje mousserend, ik vind hem heerlijk. De belletjes dansen over mijn tong en geven me een fijn gevoel.
Ze kijkt me aan.
‘Ik alleen weg?’
Even vangen onze ogen elkaar, mijn blik wijkt niet.
Ze wendt haar blik als eerste af.
‘Ga jij mee dan?’
Ik verslik me bijna, die zag ik niet aankomen.
‘Wanneer wil je gaan dan?’
Ze haalt haar schouders op.
‘Ik vind het eigenlijk niet goed. Ik moet nu juist thuis blijven. ‘
Ik schudt mijn hoofd.
‘Je hebt altijd gezegd dat hij een hekel heeft aan besluiteloze types. Zorg er dan voor dat je je eigen plan trekt.’
Ik probeer te graven in mijn herinnering of ik haar dit advies drie jaar geleden ook gegeven zou hebben. Ja, ik denk het wel. Ik recht mijn rug en kijk haar doordringend aan.
‘Sterker nog, ik denk dat je duidelijk moet maken dat het zo niet langer gaat en dat hij in dat weekend dat je weg bent moet nadenken over wat hij werkelijk wil. Sterker, jij moet ook nadenken over wat je wil.’
Ze schrikt zichtbaar en vouwt haar armen defensief voor haar borst.
Even vrees ik dat ik te ver ben gegaan maar dan zucht ze diep en lang alsof de zucht in haar tenen is ontstaan en moeite moet doen om naar boven te komen.
‘Weet je waar je heen moet gaan?’
Ik zorg er voor dat mijn ogen groot zijn en kijk haar uitdagend aan.
‘Naar Maastricht.’
Ze fronst haar wenkbrauwen, ik weet wat ze denkt. Te ver, te ingewikkeld en te moeilijk en ik moet een geïrriteerde zucht onderdrukken.
‘Je gaat met de trein, eerste klas, lekker luxe reizen met een fijn boek, ik weet daar een super leuk hotelletje en een prima restaurant waar je echt leuk ook in je eentje kan eten.’
Ik leg mijn handen uitnodigend in het midden op tafel.
Haar handen komen aarzelend mijn kant uit. Ik grijp ze beet.
‘Je krijgt het van mij cadeau, ik boek het voor je maar wel onder de voorwaarde dat je niet vertelt dat je het van mij hebt gekregen. Anders weet je wel hoe hij reageert.’
Ik zie tranen in haar ogen verschijnen. Ik knijp in haar handen.
‘Ok.’
Ze knijpt terug en ik laat haar handen los. Ik grabbel mijn telefoon tevoorschijn en google.
‘Kijk’, ik laat haar wat foto’s zien. Ik scroll door de foto’s van de omgeving heen die ik zo goed ken en licht er wat voorbeelden van uit. Ik kies bewust veel groene foto’s met water zodat de ruimtelijkheid over het beeld schiet.
‘Het ziet er prachtig uit. Waarom ga je niet met mee?’
Ze kijkt me smekend aan.
Ik schud mijn hoofd.
‘Dat gaat echt niet op deze korte termijn.’
‘Jij moet ook om je zelf denken, je werkt veel te veel na al die mislukte tinderafspraken.’
Ik knik toegeeflijk, ik werk inderdaad veel maar dat heeft niets te maken met tinder.
‘Heb je gelijk in, maar ik denk toch dat het beter is dat je alleen gaat.’
Ik kijk haar streng aan.
‘Komend weekend doen?’
Even twijfelt ze, dan knikt ze dat het goed is.
De borden worden weggehaald, we willen geen dessert meer. Ik werp een blik op de tijd op mijn telefoon. Hij is nog niet weg. Ineens krijg ik haast.
Ik boek een grote suite voor haar met ontbijt en reserveer gelijktijdig bij het Avondmaal. Ik stuur de bevestigingen naar haar door en als ze deze heeft gelezen sta ik op.
‘Laat me weten hoe je het gehad hebt, je mag pas bellen als je weer op de terug weg bent. Misschien moet je dat ook met Remco zo doen. Allebei tijdens dat weekend gewoon even geen contact. Afgesproken?’
Ze knikt en omhelst me warm.
‘Wat zou ik zonder jou moeten?’
‘Dan was er een andere vriendin die voor jou zou zorgen.’
Ik glimlach en knijp in haar schouder.
‘Ga daar genieten en kom los. Van alles.’
Ik wijs op mijn telefoon.
‘Ik moet nog even een paar mailtjes beantwoorden, ga jij maar vast.’
Ze stapt achteruit en na nog een vluchtige kus op mijn wang loopt ze naar de deur. Even later zie ik haar via de ramen aan de zijkant naar haar auto lopen.
Ik kijk op mijn telefoon en zet ‘zoek iphone’ aan.
Hij is nog steeds boven, ik ben vroeger klaar dan ik had gedacht.
Ik pak de lift, dat is het snelst. Met mijn pasje klik ik de deur open.
Als ik naar binnen stap draait hij zich net om, het laken valt opzij, ik zie zijn bruine lijf, gespierd door het werk afsteken tegen het witte laken.
Hij glimlacht loom.
Ik glimlach terug. Twijfel zaaien. Opbouwen. Overtuigen.
Uiteindelijk kiest hij voor mij.
Ik win.
PS… Het was een grote uitdaging voor mij om een nare sluwe vrouw neer te zetten, het was een schrijfuitdaging en ik vond het wel eens interessant om te zien of ik een sluwe vrouw kon neerzetten. Als je net een beetje boos was, is dat gelukt…Liefs van mij! 🙂
