Ik heb er niets mee. Althans, niet van oorsprong. Op de Veldweg (Westzaan dus, al is dat waarschijnlijk inmiddels overbodig te melden) hadden we een speeltuin vereniging die volgens mij elk jaar minder leden kreeg maar in mijn jonge jaren, prehistorisch tijdperk terug, was ik daar wel lid van. En dus deed je aan Carnaval, of je nu wilde of niet.

Ik heb nog ergens een bijzonder sneue foto van een praalwagen waar ik ergens op een hoekje zit met van die typisch bungelende beentjes, gehuld in een smurfenpakje, inclusief enorme muts die bewoog met elke beweging die ik deed en geloof me, ik beweeg nu nog steeds veel maar toen nog meer, plus een witte broek en een blauw bovenlijf. Toetje was ook blauw geschminkt -uiteraard -en samen met nog aantal sneue smurfen moesten wij Westzaan van een feestje voorzien, wuivend, zingend en dansend op de praalwagen die door een deel van het Zuideinde tot de Vogelbuurt ging.

Ik moet ergens nog een single hebben, van, jawel, je verzint het niet, Vader Abraham en het smurfenlied. Ik moet bekennen dat het ook nog mijn eerste singletje was. Ik had kunnen liegen en iets exotisch als Massada, of iets wat rockt kunnen zeggen als Led Zeppelin, ook uit die tijd maar dan jok ik. Gewoon Vader Abraham. Ik was er dol op. Nog altijd voel ik de trots, die ik op dat moment had, dat ik mijn eerste singletje zelf had gekocht, betaald van mijn eigen zakgeld. Een stukje jeugdsentiment waar ik niet onderuit kan.

Ik heb er, behalve de praalwagen dan, niet zo veel herinneringen aan, al realiseer ik me wel dat mijn moeder verantwoordelijk was voor onze kostuums, zij kon toveren met de naaimachine dus het succes, als dat er al was, is zeker aan haar te danken. Wat er met die kostuums is gebeurd, ik heb echt geen idee. Volgens mij werd dat in het gebouw van de speeltuinvereniging, wat er overigens nog steeds staat, afgebladderd en nog net overeind gehouden door de klimop die er doorheen groeit volgens mij, opgeslagen voor andere jaren.

De speeltuin bestaat niet meer, al is het terrein niet veranderd, ik ben er toevallig onlangs langs gereden en was verbaasd dat het terrein nog steeds braak ligt. Ik heb vage herinneringen aan een glijbaan die er ooit was maar waar mensen vanaf stuiterden omdat hij niet meer veilig was en de glijbaan maar weggehaald werd en ook weet ik nog dat er meerdere wippen waren, die hadden dan weer de eigenschap dat er onder die wip halve rubberen banden zaten, die niet altijd zacht waren. Ze hoorden natuurlijk ietsje zacht te zijn om te klap op te vangen maar dat werkte niet helemaal waterdicht. Als je dus die ene wip pakte, meer naar rechts, je liet je goed naar beneden stuiteren wist je zeker dat je mede wipper aan de over kant gelanceerd werd, tot hilariteit alom, wij wisten dat natuurlijk wel maar niet zulke frequente bezoekers wisten dat niet met behoorlijke pijnlijke billen of zelfs er af stuiteren tot gevolg. We zijn er niet slechter van geworden in ieder geval.

De speeltuin is niet meer, mijn herinneringen nog wel en die zijn warm en dierbaar. Je gunt ieder kind een veilige plek om te spelen, ieder mens en dier een veilige plek op onze aarde om te leven. Laten we hopen dat er iemand die meneer die zich -in dat overigens prachtige land met vele fantastische mensen- als een mislukte Tsaar gedraagt, een keer goed bij zijn edele delen wordt gegrepen, er wat verstand in geramd wordt en dat de wereld daarna weer een stukje vriendelijker wordt.